ณ โลกทีมีแต่ภูตผีปีศาจมากมายจำเป็นที่ต้องกำจัดมันโดย นักล่าวิญญาณเด็กหนุ่ม
ซุซุเมะ เอโต้ นักเรียนที่ย้ายเข้ามาให้ในชั้นปี 2 เขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะขี้เกียจเขาตั้งใจ
ที่จะเข้าชมรมที่คนน้อยๆจะได้นอนพักได้ เขาเลยตัดสินใจที่จะเข้าชมรมการอ่านที่
นาคาว่า ไอกะ อยู่
#01
เอโต้ : สวัสดีคร้าบ
ไอกะ : อื้มค่ะ
เอโต้ : ผมชื่อ ซุซุเมะ เอโต้ นะ จะมาอยู่ชมรมนี้
ไอกะ : อ่อ เข้าใจแล้วค่ะ
ชั้นชื่อ นาคาว่า ไอกะ นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
เอโต้ : เช่นกันนะ
ขอตัวนอนก่อนหล่ะ
ไอกะ : เชิญตามสบายเลยค่ะ
ไอกะจัดของคนเดียวในห้องชมรม เอโต้ ซึ่งนอนอยู่จึงลุกไปช่วย
เอโต้ : ทำอะไรอยู่หน่ะ(สงสัย)
ไอกะ : จัดของหน่ะค่ะ
เอโต้ : โอเคๆ(เบื่อ) ชั้นช่วยก็ได้
เอโต้ : เฮ้อ เสร็จซะที
กลับบ้านดีกว่า
ไอกะ : ขอบคุณมากนะคะ(ดีใจ) ที่ช่วย
งั้นชั้นก็กลับด้วยดีกว่า
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินกลับด้วยกัน
ไอกะ : งั้นชั้นขอแยกตัวไปก่อนนะคะ
กลับบ้านดีๆนะคะ
เอโต้ : อื้มๆ เธอก็ด้วยหล่ะ
เวลา เที่ยงคืน
เอโต้ : คะ...คะ. ใครโทรมาเนี้ยดึกๆดื่นๆ
ไอกะ : ชะ..ชะ.. ชั้นเองค่ะ
ไอกะ ค่ะ ไอกะ
เอโต้ : อะ..เอ่อ อ้อ นาคาว่าซังเองเหรอ
แล้วรู้เบอร์ชั้นได้ไงเนี้ย !!!!!!!!
ไอกะ : ก็มันเขียนในใบสมัครนี่คะ
เอโต้ : แล้วนี่โทรมานี่มีเรื่องอะไรหล่ะ?
ไอกะ : วะ....วะ.. วันพรุ่งนี้ ปะ.. ปะ.. ไปช่วยชั้นถือของได้มั้ยคะ?
เอโต้ : อ่อ นึกว่าอะไรเห็นติดอ่างซะ
ไปก็ได้กี่โมงหล่ะ? และที่ไหนหล่ะ?
ไอกะ : อะ..อะ.. อ่อ 10 โมงค่ะ
ส่วนสถานที่ก็หน้าสถานนีค่ะ
เอโต้ : ได้ๆ ไว้เจอกัน
ราตรีสวัสดิ์
ไอกะ : อื้มๆ เช่นกันจ่ะ
#02
และวันแห่งชะตากรรมที่ต้องไปก็มาถึงแต่ว่า....
เอโต้ : (เบลอ) อะ..อะ. อะไรเนี้ย
แต่เอเหมือนวันนี้จะมีอะไรซักอย่างแฮะ
จากนั้นเวลาผ่านไปจนใกล้จะเกือบ 10 โมง
เอโต้ : ห๊ะ..หะ หรือว่า (ตกใจ)
นั่นไม่ใช่ความฝันเหรอเนี้ย
ชิ (โมโห) โถ่เว้ย เราลืมได้ยังไงกันเนี้ย
จากนั้นเอโต้ ก็เลยรีบวิ่งออกจากบ้านไป
เอโต้ : แฮ่กๆๆ (เหนื่อย)
อะ..อะ โอย ถึงหน้าสถานนีซักที
แล้วยัยนั่นอยู่ไหนเนีย?
ไอกะ : (กวักมือเรียก)
มานี่ๆ
เอโต้ : เรียกผมเหรอครับ
คงจะใช่แหละ ไม่มีใครเลยนี่
อะ. อะ. เอ่อ คือ เรียกผมนี่มีอะไรเหรอครับ?
กำลังยุ่งอยู่ด้วย
ไอกะ : อะ..อ้าวจำเราไม่ได้อย่างที่คิดไว้เลยนะเนี้ย
เอโต้ : ระ ระ หรือว่าเธอคือ..
นาคาว่า อย่างงั้นเหรอเนี้ย
ไอกะ : ใช่ค่ะ
เอโต้ : ขอโทษ ที่ชั้นมาสายไป 5 นาที
พอดีลืมหน่ะ คิดว่ามันเป็นฝัน ขอโทษอีกทีนะ
ไอกะ : อะ อื้มๆ ไม่เป็นไรหรอก
เอโต้ : งั้นของที่จะให้ถือนั้นเป็นอะไรหล่ะ?
ไอกะ : ของที่ชั้นจะซื้อต่อจากนี้ค่ะ
เอโต้ : ที่ห้างข้างสถานนีเนี้ยนะ(ตกใจ)
กี่คนหล่ะ มีคนอื่นมั้ยเนี้ย?
ไอกะ : คะ..คือ เรื่องนั้นหนะ
(เสียงเบา) มีแค่เรา 2 คนค่ะ
เอโต้ : มันก็เป็น ดะ ดะ เดท งั้นเหรอ
ไอกะ : ไม่ใช่หรอกค่ะ แค่ช่วยถือของค่ะ
เอโต้ : ก็ได้ๆ (เขิน)
จากนั้นไอกะก็ซื้อของมาเป็นภูเขา แต่แล้วสุดท้ายของที่ซื้อมามากมาย
ทำให้ไอกะรู้สึกว่าเงินในกระเป๋าจะหมด แต่กว่าจะรู้ตัวก็เป็นเรื่องที่จะจ่ายให้กับแท็กซี่
คนขับรถ : ทั้งหมด 700 เยน
ไอกะ : แย่แล้วเงินไม่มีซะแล้วค่ะ
สงสัยจะซื้อเยอะไปหน่อยนะคะเนี้ย
เอโต้ : ไม่สงสัยแล้วหล่ะ เรื่องจริงเห็นๆเลย
แล้วนี่คิดว่าที่ซื้อมานี่น้อยใช่มั้ยเนี้ย
นี่ครับเงิน
คนขับรถ : ขอบพระคุณมากนะครับ
เอโต้ : เนี้ยอะเหรอบ้านเธอ
ไอกะ : ใช่ค่ะ
กลับมาแล้วค่ะ
ตามชั้นมาเลยค่ะ
และก็ได้เอาของไปเก็บในห้องของไอกะ และแล้ว....
#03
แม่ของไอกะชวนมากินข้าว...
แม่ไอกะ : วันนี้น้าทำข้าวผัดหน่ะเลยจะชวนหน่ะ
เอโต้ : (ในใจ) เราจะไม่มีทางติดกับหรอกน่า
ทานแล้วนะครับ
อร่อยเหลือหลาย (นำ้ตาไหล)
แม่ไอกะ : แล้วนี่หนูชื่ออะไรอย่างงั้นเหรอ?
เอโต้ : ผมชื่อ ซุซุเมะ เอโต้ ครับ
แม่และพ่อไอกะ : (ในใจ) ซุซุเมะ อย่างนั้นเหรอ
ทำไมตระกูลนั่นถึงมาสนิทสนมกับเราหล่ะเนี้ย
ดีแหละพวกฉันคิดอะไรดีๆได้แล้ว
วะ วะ วะ ฮะ ฮ่า
เอโต้ : พวกคุณน้าคิดอะไรอยู่รึเปล่าครับเนี้ย
แม่และพ่อไอกะ : (ตกใจ) ปะ ปะ เปล่า
แม่ไอกะ : เรียกพ่อกับแม่ก็ได้จ้า
(เบา) ซักวันก็ต้องเรียกแบบนั้นอยู่ดี
หลังจากกินข้าวสุดอร่อยเสร็จ
เอโต้ : งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ
ราตรีสวัสดิ์ครับ
แม่ไอกะ : กลับแล้วสินะโชคดีนะจ๊ะ
ไอกะ : ไว้เจอกันนะคะเอโต้จัง
เอโต้ : (ตกใจ) จังจะเรียกอะไรก็เชิญ
จากนั้นเอโต้ก็เดินกลับไปพร้อมกับแผนการอันชั่วร้ายของ
คุณพ่อและคุณแม่ของไอกะก็ได้เริ่มขึ้น....
เอโต้ : ใครโทรมาอีกหล่ะเนี้ย
อ้อ ยัยนั่นเอง...ฮัลโหล
โทรมาทำไมดึกดื่นเนี้ย
ไอกะ : (หงอย) ขอโทษค่ะ....
ที่โทรมาคือมีเรื่องจะให้ช่วย
เอโต้ : (สงสัย) เรื่องอะไรหล่ะ?
ไอกะ : พรุ่งนี้มาช่วยชั้นยกของหน่อยนะที่บ้านชั้นหน่ะค่ะ
เวลาก็ บ่ายโมง นะคะ
เอโต้ : ก็ได้เจอกัน นอนก่อนและ
ราตรีสวัสดิ์
ไอกะ : เช่นกันนะคะ
และแล้วก็มาถึงวันต่อมา..
เอโต้ : ชั้นมาแล้วนะ
ไอกะ : (ดีใจ) ค่า ค่า เดินเข้ามาได้เลยนะ
เอโต้ : ไหนของที่จะให้ยกหล่ะ
ไอกะ : นี่ค่ะ เดินตามชั้นมาเลยนะคะ
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปเรื่อยๆโดยไอกะนำ แต่เอโต้ได้สังเกตุความผิดปกติที่พื้น..
เอโต้ : ยัยบ้าหลบเร็ว!!!!!!!!!!
ไอกะ : อะไรเหรอ?
อ๊าย!!
เอโต้จึงรีบคว้าไอกะออกมา จากนั้นไอกะก็เลยสามารถรอดจากไม้ไฝ่ที่พุ่งมาจากพื้นได้
แต่ว่าอันตรายที่มาก็ยังมีอีก...
#04
และสิ่งที่รอพวกเขา 2 คนก็คือ..กับดักมากมายที่วางไว้
เอโต้ : (เฮ้อ) ปลอดภัยดีสินะ
ไอกะ : ปลอดภัยดีค่ะ
ขอบคุณนะคะ
เอโต้ : ไม่เป็นไรหรอก
ดีแล้วล่ะ
ว่าแต่มีกับดักด้วยแฮะ ตกใจหมดเลย
(ในใจ) ทำไมถึงมีกับดักในบ้านยัยนี่ได้นะ
นี่เธอรู้อะไรบ้างไหม?
ไอกะ : มะ..มะ.. ไม่ค่ะ
เอโต้ : นั่นสินะ
เอาเถอะ
ทั้งคู่ก็เดินต่อไปโดยที่เอโต้ก็ระแวงนิดๆ แต่ไอกะนิ่งๆและเดินอย่างหน้าตาเฉย แต่เหตุการณ์ก็เกิดขึ้นอีกเพราะได้มีคนร้าย โยนกระถางต้นไม้ลงมาใส่ไอกะ
เอโต้ : ไอกะ ระวัง
ไอกะ : อะไรอีกหล่ะคะ
เอโต้ : (ในใจ) แย่แล้วไม่ทันแน่ๆ
อ๊ะ....เหย...หยา
ทันใดนั้นเอโต้ได้ตัดสินใจบางอย่างโดยการเหวี่ยงของที่ถืออยู่ไปโดนกับกระถาง
ให้เพื่อเบี่ยงวิถีของกระถางและ...............เอโต้ก็ทำสำเร็จ
ไอกะ : อะไรกันคะเนี้ย?
เอโต้ : แล้วชั้นจะไปรู้เหรอ
ว่าแต่มันชักจะไม่ธรรมดาแล้วนะ
(โมโห) ชิงั้นชั้นเดินนำเอง เธอคอยบอกทางก็พอ
ไอกะ : กะ..กะ.. ก็ได้ค่ะ
ทั้งคู่ก็เดินกันต่อไปโดยเอโต้เป็นคนนำและจนมาถึงกับดักสุดท้ายซึ่งเอโต้ซึ่งเดินไปก่อนได้เอะใจ แล้วรีบผลักไอกะไปข้างหลัง และจากนั้นเอโต้จนมุมถึงกับต้องงัด "ชิเกน" ของตนเองออกมาแล้วตัดไม้ไผ่ที่โผล่ขึ้นมาทั้งหมด
เอโต้ : ชั้นชักจะเริ่มโมโหแล้วเว้ย
ใครกันที่คิดจะทำแบบนี้
ยัยนี่เกือบตายมาหลายครั้งแล้วนะ ไม่สบอารมณ์เลย
ไอกะ : (ในใจ , เขิน) เป็นห่วงเราด้วย
เอโต้ : ไม่เป็นไรแน่นะ
ไอกะ : คะ... ค่ะๆ
?? : สมแล้วที่จับตามองมาตั้งนาน
เอโต้ : พวกแกเป็นใคร
?? : จำพวกเราไม่ได้สินะ
ช่วยไม่ได้จะเปิดหน้าและกัน
เอโต้ : หรือว่าแกคือ....
แม่ไอกะ : พวกเราเองแหละ
เอโต้ : ทำไมถึงทำกับดักพวกนี้มา
แม่ไอกะ : ก็เพื่อที่จะทดสอบพลังของคนตระกูล ซุซุเมะ อันเลื่องชื่อยังไงหล่ะ
เอโต้ : แล้วเลยต้องใช้ยัยนั่นเป็นเหยื่อล่อ อย่างนั้นสินะ
แม่ไอกะ : ใช่แล้วหล่ะ
มันต้องลงทุนอะไรกันบ้าง
เอโต้ : (โกรธ 10%) ลงทุนบ้าบออะไรกัน
ถ้าเกิดชั้นไม่รู้ตัวอะไรเลย ยัยนั่นไม่ตายก่อนรึไง
เข้าใจแล้ว ชั้นจะปกป้องยัยนั่นเอง
แม่ไอกะ : ก็เข้ามาสิ
จากนั้นการต่อสู้ก็เริ่มขึ้นเอโต้เลยใช้ ชิกเกน (ซึ่งเป็นแกนเก็บเอ็นไว้และที่ปลายก็มีนำหนักเพื่อจะได้เหวี่ยงได้) สู้กับแม่ของไอกะ มือซ้ายของเอโต้ได้เหวี่ยงชิเกนหวังที่จะต้อนแต่ทางแม่หลบได้และจากนั้นก็ฟัดเหวี่ยงกันพอสมควร เอโต้ก็ได้ใช้ ชิเก็นล็อคทางแม่สำเร็จ
แม่ไอกะ : ว้า.แพ้แล้วสินะ
?? : ยังไม่แพ้หรอก
เอโต้ : ใครอีกหล่ะเนี้ย?
พ่อไอกะ : ชั้นจะสู้เอง
#05
การต่อสู้กำลังใกล้ที่จะเริ่มแล้ว สถานที่ต่อสู้นั้นเองคือภายในชั้นใต้ดินซึ่งเป็นสนามฝึกซ้อมของตระกูล นาคาว่า
เอโต้ : คงต้องเอาจริงกันหน่อยแล้วแหละ
วาร์ปเวพอน
*วาร์ปเวพอน เป็นการเคลื่อนย้ายอาวุธจากที่หนึ่งมาที่เจ้าของ ด้วยการ เทเลพอร์ต
เอโต้ : มาซักที ชิเกน MK2
ไอกะ ชั้นมีเรื่องจะขอร้อง
ไอกะ : อะไรเหรอคะ?
เอโต้ : ขอฝากแว่นของชั้นหน่อยนะ
ส่วนชีวิตของเธอชั้นจะดูแลเอง
ไอกะ : (เขิน) ดะ..ดะ..ได้อยู่แล้วค่ะ
พ่อไอกะ : ทำไมถึงต้องปกป้อง ไอจัง ขนาดนั้นด้วย
เอโต้ : (หลุดปาก) เพราะชั้นหน่ะชอบยัยนี่ อะ.....อะ.. เอ้ย ไว้ก่อนๆ
พ่อไอกะ : นั่นสินะ มาสู้กันซะที พร้อมกับ ที่รักนี่แหละ
การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว ชิเกนขอเอโต้นั้นเปลี่ยนไปมาก (ชิเกนอันนี้เป็นแกนที่มีด้ามจับและมีปุ่มเพื่อปล่อยเอ็น ส่วนปลายนั้นเป็นใบมีดเหมือนกับปลายของดาบ) การต่อสู้ก็ได้เริ่มขึ้นฝ่ายที่โจมตีขึ้นมาก่อนคือเอโต้ มือซ้ายและขวาของเขา ได้ปล่อยเอ็นหวังล้อมลอบอีกครั้ง แต่ไม่สำเร็จ แต่ด้วยทักษะที่มีทั้งมากมายของเอโต้ ทำให้ปรับเปลี่ยนไปโจมตีฝั่งคุณแม่แทนได้สำเร็จ ฝั่งทางคุณแม่โดนไป 1 แผลหนัก ส่วนทางพ่อก็โต้ไปโต้มากับเอโต้อยู่ แต่ฝีมือของฝั่งพ่อที่ไม่ได้ใช้มานาน ก็ได้ทื่อและพลาดถ้าให้กับชิเกน ของเอโต้ในที่สุด
พ่อแม่ไอกะ : แพ้แล้วหล่ะ
ฝีมือไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว
เอโต้ : นั่นสินะครับ
ไอกะ : เอโต้คุงนี่แว่นนะ
เอโต้ : อ้อ ขอบใจนะ
แม่ไอกะ : เดี๋ยวแม่จะทำข้าวผัดแทนการขอโทษและกัน
เอโต้ : (ในใจ) ชั้นจะไม่ติดกับดักอีกแล้วน่า
ทานแล้วนะครับ
ผมขอถามนะครับ พวกคุณพ่อกับคุณแม่เป็นพี่น้องกันสินะครับ
แม่ไอกะ : ทำไมถึงคิดอย่างนั้นหล่ะ?
เอโต้ : เพราะเมื่อกี้พวกคุณพูดว่าเมื่อก่อน
ผมเลยสงสัยกันว่าทำไมหล่ะ ทั้งๆที่แต่งงานกันตอน 30 นี่นาก็เลย
คิดว่าอาจจะรู้จักกันมาก่อนและที่เมืองนี้นักล่าวิญญาณก็มีแค่
ตระกูล ซุซุเมะ กับ นาคาว่า เท่านั้น!!
เลยคิดว่าต้องเป็นพี่น้องกันแน่ๆ
แม่ไอกะ : ถูกต้องแล้วหล่ะ
(เขิน) พี่เค้ารักหนูและไม่มีใครห้าม พวกเราก็เลย...
พ่อไอกะ : แหม่ที่รักมันนานมาแล้วนะ จะเขินทำไมเนี้ย
ทุกคน : ฮ่าๆๆ
ไอกะ : แล้ว 2 ตระกูลนี่อธิบายให้ชัดหน่อยได้มั้ยคะ
เอโต้ : อ่อ เข้าใจแล้วหล่ะ
ในเมืองนี้หล่ะนะมี 2 ตระกูลที่เป็นนักล่าวิญญาณกันมาตั้งแต่โบราณ
คือ ซุซุเมะ กับ นาคาว่า
ไอกะ : นักล่าวิญญาณ คืออะไรเหรอคะ
เอโต้ : นั่นเป็น วิญญาณที่มาจากอีกมิติหน่ะ
ต้องกำจัด
แม่ไอกะ : เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนแล้วที่เอโต้จังบอกว่าชอบยัยนี่อ่ะ อยากดูแบบเต็มเวอร์ชั่น
เอโต้ , ไอกะ : (เขิน) นั่นมัน
เอโต้ : ก็ได้ๆ (ในใจ) ยัยแม่ตัวแสบฝากไว้ก่อนเถอะนะ
คะ..คะ.. คือว่า (เสียงเบา) ชะ.... ชั้น ชอบ เธอ
ชั้นชอบเธอ!!!!?
ไอกะ : (เขิน) จะ....จะ จริงเหรอคะ
เอโต้ : จริงสิ
ไอกะ : อื้ม
ยินดีที่สุดเลยเอโต้คุง
เอโต้ : ครับผม
ขอบคุณทุกคนมากนะครับวันนี้ผมต้องไปแล้ว
ไอกะ ชั้นไปแล้วนะ
ไอกะ : ค่ะ ไว้เจอกันที่ โรงเรียน นะคะ
เอโต้ : อื้มๆ ครับผม
จากนั้นความลับของนักล่าวิญญาณพ่อแม่ไอกะก็ถูกเปิดเผย และการเริ่มเป็นคู่รักของเอโต้ก็ได้เริ่มขึ้น
ส่วนเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อนั้นติดตามได้ในวันจันทร์หน้าครับผม
Credit : EarthOtaku
#06
ในเมื่อทุกอย่างนั้นผ่านไปได้ดีแบบสุดๆ ทั้งคู่เลยตัดสินใจที่จะคบตลอด และจะติดกันอยู่ตลอดและก็มาถึงในห้องชมรม
เอโต้ : เฮ้อวันนี้นี่มันเว้งว้างจริงๆ
ไอกะ : นั่นสินะคะ
~
ริวโนะสุเกะ : สวัสดีครับทุกๆคน
เอโต้,ไอกะ : เฮ้ย ตัวละครใหม่เหรอ (ในใจ) ทำไมคนแต่งเรื่องไม่บอกเรามั่ง
ริวโนะสุเกะ : ผมมาเข้าชมรมนี้ครับ
ว่าแต่เป็นชมรมที่ครึกครื้นดีนะครับ
เอโต้ : ครึกครื้น ตรงไหนฟระ
เอ้า เข้าชมรมได้ เด็กใหม่
ไอกะ : เดี๋ยวสิอย่าอนุญาติเองสิคะ
ชั้นอนุญาติค่ะ
ริวโนะสุเกะ : (หัวเราะ) ฮ่าๆ
และเสียงในหัวเราะและความครึกครื้นก็มีเพิ่มมาจากสมาชิกคนใหม่ กลับเข้ามาที่คู่เอโต้กับไอกะ ที่มีสัมพันธ์อันแน่นแน่ จากการที่เอโต้ได้แนะนำให้พ่อแม่ของไอกะแล้ว เอโต้จึงคิดว่าจะพาไอกะไปแนะนำให้พ่อแม่ของตนบ้าง
เอโต้ : เอ้า เชิญเลย
ไอกะ : ขอรบกวนด้วยนะคะ
เอโต้ : เดี๋ยวไปทำอาหารเย็นก่อน
ไอกะ : ค่ะ
เอโต้ : อ้าว!!
ไอกะ : อะไรเหรอคะ
เอโต้ : กินข้าวกันอยู่
หรือว่ายัยซัสซากิเป็นคนทำ
ซัสซากิ : แน่นอนสิ
เอโต้ : ว่าแล้ว
(นึกขึ้นได้) อ้อคนๆนี้คือพี่สาวชั้นเอง
ไอกะ : สวัสดีค่ะ
ซัสซากิ : แล้วน้องสาวคนนี้หล่ะใคร
เอโต้ : ฟะ ฟะ แฟนผมเอง (เสียงดัง)
ซัสซากิ : บอกชั้นแล้วก็บอกไปบอกพ่อกับแม่ด้วย
เอโต้ : ครับ
และจากนั้นการแนะนำตัวกับพ่อแม่ของเอโต้ซึ่งอาจจะดูขรึมๆโหด แต่ก็ไม่ได้โหดเลย แต่ด้วยบุคลิก และนำ้เสียง แต่ความจริงแล้วใจดีมากๆ ดังนั้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ผ่านพ้นเส้นตายใหญ่มาได้อย่างปลอดภัย
แม่ไอกะพูด นะครับ -.-
ตอบลบขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับ
ลบแต่ผมยังไม่เข้าใจครับว่าตรงไหน?
แต่ทางเราจะนำไปปรับปรุงแก้ไขในภายภาคหน้า
เจอและครับแก้แล้ว ขอบคุณสำหรับความเห็นครับ
ลบ